“Ohm” deyince…
tarihçi
Modern zamanların yavaş kentsel temposunda, pek çok insan “akıllarından çıkmak” için pek çok şey dener.
Bunlardan bazıları, kökeni çok eskilere dayanan, “ruhsal arınmaya” katkı sağladığı iddia edilen şeylerdir.
Yine birçoğu gösterilen yoğun ilgiden dolayı küresel ölçekte modada ticari bir boyuta da sahip.
Bu; Elbette yoga, kökleri eski ama yeni olan ve bazen onu benimseyen kişiler tarafından neredeyse dini bir ritüel olarak algılanan en yaygın hareketlerden biridir.
Brahman dininin ana ritüeli olarak ortaya çıktı
Yoganın gelişimi beş bin yıl öncesine kadar izlenebilir, ancak bazı araştırmacılar bunu 10.000 yıl öncesine kadar götürüyor.
Yoganın tarihi; Kutsal metinlerin teolojik aktarımı ve öğretilerinin gizli doğası nedeniyle pek çok karanlık ve bilinmeyen yeri vardır. Yoga ile ilgili ilk yazılar, kolayca zarar gören, yok olan veya kaybolan kırılgan palmiye yapraklarına yazılmıştır. Bu da yoga ile ilgili geçmişten gelen bilgilerin çoğunun kaybolmasına/değişmesine neden oldu.
Bugün kendini “laik” olarak tanımlayanlar arasında en moda olmasına rağmen yoga, antik çağın pagan dinlerinden biri olan Brahmanizm’e dayanmaktadır. Milattan önce 5000 yıllarına kadar uzanan bir geçmişe sahip olan ve Hint toplumunun “en yüksek” bireylerinin -ki ancak bu dinden miras alabilirsin, hatta çok daha fazlasının- bu dinin mensubu sayıldığı Brahmanizm, daha sonra Hinduizm’in kökenini oluşturmuştur. .
İnanışlarına göre Brahma adında bir ilah varmış ama bu ilah ete ve süte karışmamış. İşlerini “tanrı yardımcıları” Vishnu ve Siva aracılığıyla yürüttü. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi’nin “Brahmanizm” unsurunda anlatıldığına göre, Lingam kültü ve Vişnu, Şiva gibi bazı “önemli tanrılar” ve günümüz Hindistan’ındaki yoga sistemi, Brahmanizm’den Vedalar aracılığıyla günümüze kadar ulaşmıştır. Hint coğrafyasındaki dini literatürü içeren. Örneğin Budizm’de kendini kavramlar ve inançlar aracılığıyla tanımlamıştır.
Yogik metinlerle ibadet ilahileri
Hz. “Yoga” terimine ilk kez milattan yaklaşık beş bin yıl önce Kuzey Hindistan’da var olan İndus – Sarasvati topluluğunun kutsal metinlerinden biri olan “Rig Veda”da rastlanmıştır.
Zamanla “yogik metinler” adı verilen iyileştirmeler ve detaylandırmalar ortaya çıkmaya başladı ve daha sonra ibadet törenlerinde icra edilmek üzere besteler yapıldı. Yogik metinlerin en ünlüsü, M.Ö. 500 dolaylarında bestelenmiş Bhagavad-Gita idi. Dönemin bir başka kutsal kitabı olan Upanishads’ta yoga, “kendini tanıma, eylem (karma) ve egonun fedakarlığı” gibi başlıklarla kaplıydı. Klasik dönem olarak adlandırılan dönemde, yoganın halen eğitiminde var olan formları ortaya çıkmaya başladı. İdollerin ve ritüellerin heykelciklerinin ortaya çıkmaya başladığı süreçte yoga ile ilgili “fallik” semboller de yaygınlaştı.
Modern dünya yogayı “Dinler Meclisi” olarak tanıdı.
Hindistan Yoga Bakanlığı’nın “Yoga: Its Origin, History and Development” adlı yayınına göre, yoganın Hindistan dışında tanınması 1800’lerin sonlarında gerçekleşti.
Bu tarihlerde yoga ustaları; Amerika başta olmak üzere Batı ülkelerine seyahat etmeye başladılar. Aldığı göçlerle toplumsal çalkantıların eşliğinde gelişmeye başlayan Amerika Birleşik Devletleri’nde insanlar farklı mistik arayışlar içindeydiler.
Bu uzak ülke, Kristof Kolomb’un Amerika’yı Hindistan’la karıştırması ve Hindistan’ın egzotik doğası gibi nedenlerle yeni ülkeyi dolduran Avrupalı göçmenlerin ilgi odağı olmuştur. Böyle bir sosyal ortamda 1893 yılında Chicago’da toplanan “Parlament of Religions” yoganın Amerika kıtasında tanınmasına yol açmıştır. Amerikalılar arasında Uzak Doğu dinlerine, özellikle de Hinduizme karşı bir ilgi oluşmaya başladı.
Vatikan yogayla ilgili endişelerini dile getirdi
Avrupa’daki bazı filozoflar – katı Katolik Roma tekeli altındaki Hristiyanlık tarafından ezildi – Uzak Doğu dinlerine ve yogaya olumlu yaklaştılar. Özellikle Alman Ralph Waldo Emerson, Wilhelm Schlegel, Friedrich Schlegel, Max Muller ve Arthur Schopenhauer bu isimlerden bazılarıydı. Aynı zamanda, Roma Katolik Kilisesi ve diğer bazı Hristiyan kuruluşlar, yoga ve meditasyon da dahil olmak üzere Uzak Doğu ruhani ve ezoterik uygulamaları hakkındaki endişelerini onaylamadıklarını ifade ettiler.
Hristiyanlar tepki gösterince “yoga bir din değildir” demeye başladılar.
Hindu reformist Swami Vivekananda, parlamentoda yoga dersleri verdi ve farklı dinlere mensup olmanın yogaya engel olmayacağı tezinde ısrar etti.
Çünkü Hıristiyanlar arasında bırakın Katolikleri, Ortodoksları, daha esnek Protestanlar bile yeni yeni duyulmaya başlayan yogaya karşılar. “Başka bir dinin ritüeli”dediler tereddütle.
Özetle, Vivekananda “Bütün dinler eşittir, Tanrı herkesin içindedir” o diyordu. Bu yeni modayı pazarlayan çevreler de “Yoga herhangi bir dinle ilgisi olmayan, ruhu dinlendiren ve arındıran, aynı zamanda beden egzersizi sağlayan bir meditasyon yöntemidir”tezlerinde ısrar ettiler.
Yogiler saldırıyor, Hollywood sinema salonlarını çekiyor
Bu öncü yoga adıyla ekilen tohumlar yakında meyve verecekti.
Genç yaşta hayatını kaybeden Vivakananda’nın izinden giden Yogiler, 1900’lerin başından itibaren peş peşe ABD’ye gelmeye ve müritlerini artırmaya başladılar. Böylece “yoganın mezhepleri” olarak adlandırılabilecek Roja Yoga, Hatha Yoga ve Postural Yoga hızla yayıldı. O dönemde yoga ile ilgili 200 civarında kitap yüzbinlerce basıldı.
1940’lı yıllara gelindiğinde Hindistan sermayeli bazı şirketler dünya sinema endüstrisinin kalbi olan Hollywood’a girince yoga sahneli sinemalar görülmeye başlandı. Böylece diğer ülkelerin yogayı Amerikan sinemaları aracılığıyla tanıması kolaylaştı.
BM’den “Dünya Yoga Günü”
Yoganın orijinal halindeki kast, inanç, sosyal statü gibi olgular, yoganın tüm dünyaya yayılmasının önünde bir engel olduğu anlaşılınca yıllar içinde yoga tarihinden silinmeye çalışıldı.
Yoganın bir terapi olduğu tezi uluslararası medya ve bilim çevrelerinde sıkça tartışılırken, Birleşmiş Milletler de gelişmelere kayıtsız kalmamış ve 2014 yılında aldığı bir kararla 21 Haziran’ı “Uluslararası Yoga Günü” ilan etmiştir. gün her yıl farklı bir yoga temasıyla kutlanmaktadır.
30 bin yoga mağduru acil serviste
Batı dünyasında ender rastlanan “yoga karşıtı” yayınlar bağlamında, 4 Aralık 2018’de Washington Post gazetesinde yayınlanan “Yoga’nın Gizli Tehlikeleri” başlıklı bir yazı, yoganın insanda yaratabileceği aksaklıkları anlatıyordu. gövde.
Makalede, “Yeni yogiler bunu fark etmeyebilir, ancak uygulama karpal tünel sendromunu şiddetlendirebilir, eklemleri dengesizleştirebilir ve incinmelere, burkulmalara ve tendinite katkıda bulunabilir. 2001’den 2014’e kadar ABD acil servislerinde 30.000’e yakın yoga ile ilgili yaralanma görüldü. Yaralanmaların çoğu vücudun üst kısmındaydı ve burkulmalardan oluşuyordu. Yaralanmalarda en büyük artış 65 yaş ve üstü kişilerde görüldü.”söylendi.
Malezya Ulusal Fetva Kurulu: Yoga haramdır
Müslüman topluluklar ise İslam tarihi boyunca yogaya aralıklı olarak yaklaşmışlardır. Onbirinci yüzyılın başında, bir alim (bin bilim) alimi olan el-Biruni, bölgedeki dinlerin yanı sıra yoga hakkında da bilgi edindiği Hindistan’ı ziyaret etti.
Biruni bu konuda bazı çeviriler yapsa da, yoga ana akım Sünni ve Şii çevrelerde asla onaylanmayacaktır. Sadece Güney Asya’daki Sufi hareketleri içinde bazı kollar yoga duruşlarına ve nefes kontrolü yollarına ilgi gösterdi.
Modern bölünmelerde yogaya karşı en radikal İslami duruş Malezya’da görülecektir. Malezya Ulusal Fetva Kurulu, yoganın toplum içinde artan popülaritesini gözlemleyerek, 2008 yılında Hinduizm unsurları içerdiği ve dolayısıyla Müslümanları yozlaştırdığı gerekçesiyle İslam dini mensuplarının yoga yapmasını yasaklayan bir karar aldı.
Ülkedeki bir kadın hakları grubu olan Sisters, yaptığı açıklamada “yoganın bir egzersiz şekli” olduğunu söyledi. Gelişmeler üzerine dönemin Malezya Başbakanı Abdullah Ahmed Bedevi “orta yolu” bulmak amacıyla “Hindu ilahileri ve diğer dini mantralar söylenmemek şartıyla yoga yapılmasına” izin verdi. İlerleyen yıllarda Endonezya Ulema Kurulu ve İran’daki bazı dini çevreler de yoga yapılmaması gerektiği yönünde görüşler dile getirdiler.
Diyanet’ten yoga uyarısı
Diyanet İşleri Başkanlığı tarafından yayınlanan Diyanet Dergisi’nin Mayıs 2009 sayısındaki başyazısında “İç Huzuru Arıyorum” başlıklı bir yazı kaleme alan Prof. Dr. Ali Bardakoğlu ise artan ilgiye dikkat çekti. reiki ve yoga konusunda şu görüşleri dile getirdi:
“Bugün kitle iletişim araçları tarafından ‘kişisel gelişim yolları’, ‘stres, depresyon, zihinsel sorunlar ve yorgunluktan kurtulmanın çareleri’ olarak çekici biçimlerde sunulan transandantal meditasyon, reiki, yoga gibi birçok yol, bazı astrolojik bilgilerle birlikte. hareketler, çeşitli şifa teknikleri. ‘Okültizm / Okültizm’ üçgeninde harmanlanan ‘crypticism’, ‘spiritism’ ve diğer gizemli oluşumlar popülerlik kazanıyor. Bunu sadece bu konuda oluşturulan şubenin çabalarıyla açıklamak yerine modern insanın yalnızlığı ve çaresizliği ile ilişkilendirmek gerekir. Bu hareket ve davetler; Genellikle dini bir söyleyişle sunulmasa ve ‘sağlıklı yaşam’, ‘başarı’ ve ‘mutluluk’ vaadiyle ya da ‘çevrecilik’, ‘alkol bağımlılığıyla mücadele’ gibi toplum yararına çeşitli telaffuzlarla desteklense de, ağırlıklı olarak Hint yüklü Uzak Doğu ideolojisine dayalı ve dinsel öğretilerden beslenir ve Batı kültürünün hümanist ve dinsel telaffuzuyla rahatlıkla ortak alanlar oluşturabilir.
“Kalpler ancak Allah’ı anmakla huzur bulur.” (Rad Suresi, 27. Ayet)
Hata aramak veya tansiyonu yükseltmek bir test değildir. Şimdi ise duanın, tövbenin, duanın, tefekkürün ve ibadetin insanı ne kadar güçlü kıldığını, insanı Yaradan’a bağlayarak yalnızlıktan, karamsarlıktan ve çaresizlikten kurtardığını fark edemedik ve ettiremedik. Kuran, ‘Dikkatli olun’ diyor. Kalpler ancak Allah’ı sürekli anmak ve anmakla huzur bulur’ (Rad Suresi, 27. Ayet) bunun idrakini sağlamaktır.”
